National Treasure kreeg dit jaar de BAFTA voor ‘beste miniserie’. Terecht, want dit intense drama dat tegelijk verontrustend en pijnlijk is, houdt je vier afleveringen aan het scherm gekluisterd. In het totaal werd de serie zeven keer genomineerd, uiteindelijk goed voor drie BAFTA’s.

Deze vierdelige miniserie gaat over een zekere Paul Finchley, de helft van een razend populair duo dat door de Britten aanzien wordt als een van hun ‘national treasures’. Maar op een dag wordt Finchley tot eenieders verbazing aangehouden voor seksuele aanranding. Een vrouw die jaren geleden meespeelde in een van zijn films, dient een klacht in voor verkrachting. Daarna volgen er meer en meer vrouwen, ook de jonge vrouw die kwam babysitten voor Finchley’s labiele dochter Dee.
Wie had nu kunnen denken dat Paul Finchley, de brave, zorgdragende echtgenoot en vader, de geliefde comedian die door gans Engeland op handen werd gedragen, zo’n dingen kon doen? Proberen deze vrouwen munt te slaan uit de Jimmy Saville-case of spreken zij inderdaad de waarheid?

National Treasure bekijkt het de problematiek van seksuele aanranding door de ogen van de mogelijke dader/de onterecht beschuldigde. De schande, de leugens, de haat, het hoofdpersonage moet het allemaal lijdzaam ondergaan.  Zijn intussen volwassen dochter Dee en Marie, de vrouw waarmee hij al veertig jaar gehuwd is, zijn allebei geschokt als de naam van hun geliefdevader/echtgenoot alsmaar door het slijk wordt gehaald.

Het knappe aan deze serie is dat je steeds in het ongewisse wordt gehouden over schuld en onschuld. We zien een man die zich probeert staande te houden temidden van de beschuldigingen, een man die ziet hoe zijn omgeving begint te twijfelen, een man die een houvast vindt in het verleden toen iedereen hem aanbad.

Dit is zonder twijfel aangrijpende televisie, uiterst knap gemaakt, schitterend vertolkt en technisch perfect dankzij de uitgekiende regie van Marc Munden, de aparte, kleurige fotografie (veel fluo kleuren) van Ole Bratt Birkeland en de heel vreemde, maar fascinerende muziek van de Chileen Cristobal Tapia de Veer. Dit trio was overigens ook verantwoordelijk voor het ijzersterke Utopia en dat merk je vaak als je naar National Treasure zit te kijken.

De hoofdrollen in dit kwaliteitsdrama van Jack Thorne, de scenarist van o.a. This Is England, The Last Panthers, Glue en het onlangs op BBC uitgezonden Broken, worden vertolkt door Robbie Coltrane (bekend als Rubeus Hagrid uit de Harry Potter-films), Julie Walters (Indian Summers, Brooklyn) en Andrea Riseborough (Bloodline).

Koop online bij