Vinyl moest voor HBO de gedroomde opvolger worden voor Game Of Thrones, een serie die de kijker elke week aan het scherm gekluisterd hield. Te begrijpen, want deze langverwachte rock & roll serie van Martin Scorsese en Mick Jagger, werd geschreven door Terence Winter, de scenarist van Boardwalk Empire, The Wolf On Wall Street en The Sopranos. En net zoals bij Boardwalk Empire regisseerde Scorsese ook hier weer de pilootaflevering. Nochtans heeft het allemaal niet zo mogen zijn want de kijkcijfers vielen zo erg tegen dat HBO besloot om de serie na één seizoen al af te voeren. Was dit terecht? Wij denken van niet…

Centraal in deze nieuwe HBO-serie staat platenbaas Richie Finestra, Het gaat minder goed met zijn platenlabel American Century, maar de redding lijkt nabij wanneer het Duitse Polygram de company wil overnemen. Zeker nu American Century op het punt staat Led Zeppelin binnen te halen…Maar Richie heeft één groot probleem: hij is verslaafd aan drank en vooral cocaïne. Waar en wanneer hij maar kan, snuift hij een lijntje. Hij raakt betrokken bij een serieuze misdaad en werkt zich van het ene probleem in het andere. Hij slaat iedereen met verstomming wanneer hij plots de firma niet meer wil verkopen, tot grote ergernis van de andere aandeelhouders die een smak geld aan hun neus zien voorbijgaan. Richie is er vast van overtuigd dat hij het label nieuw leven kan inblazen. Het volstaat om nieuwe namen binnen te halen, de nieuwe Beatles te ontdekken. Niet eenvoudig wanneer je weet dat de muziekbranche op het punt staat een nieuwe koers te varen: punk en disco loeren om het hoekje… Maar wanneer het meisje dat voor broodjes en koffie zorgt, komt aandraven met een groepje dat The Nasty Bits heet, denkt Richie goud gevonden te hebben. Om zich te wapenen gaat hij op zoek naar geld. Via een relatie komt hij terecht bij de maffia… Neemt echter niet weg dat zijn verslaving hem onvoorspelbaar en agressief maakt. Zijn vrouw Devon, ooit de muze van Andy Warhol, doet alle moeite om Richie op het goede pad te houden, maar moet met lede ogen toezien hoe hij geleidelijk aan afdaalt in de hel.

Vinyl vertoont in vele opzichten gelijknissen met The Sopranos en Boardwalk Empire. Net als in die series voert het hoofdpersonage een oorlog met zichzelf en wreekt hij zich op de mensen rondom hem door ze af te blaffen en voor schut te zetten. Het lijkt allemaal op een of andere gangsterserie die zich afspeelt in de wereld van de muziek. Nergens herken je originele personages die iets nieuws te vertellen hebben. Iedereen is een kopij van een personage dat we al eerder hebben gezien in de films van Scorsese. Nooit krijg je de indruk dat Richie gepassioneerd is door muziek, wat hem eigenlijk drijft om zijn label te behouden. Meer dan eerzucht is het niet…En wat de vrouwelijke personages betreft, die worden gebruikt als onderdeel van het decor. 

De muziek die overigens schitterend is (je krijgt een overzicht van jaren muziekgeschiedenis) is uiteraard overvloedig aanwezig en vult de narratieve hiaten op. Zo zie je regelmatig artiesten die tussen twee scènes door een nummertje ten gehore brengen, mensen zoals Buddy Holly, Eddie Cochran, Otis Redding etc. en is er de keuze van de nummers die vaak ondersteuning moeten geven aan de gemoedstoestand van de personages. Wat ook niet veel helpt aan de populariteit van de serie is dat je naar iets zit te kijken zonder echt te beseffen in welke richting het verhaal uitgaat. Er zijn verschillende verhaallijnen die aanvankelijk heel diffuus door elkaar lopen, pas wanneer je in de helft bent begint alles duidelijk(er) te worden. Het scenario lijkt gevuld met anecdotes uit de carrière van ... producent Mick Jagger.

Niettemin blijft dit een serie die zeker aangeraden kan worden bij de liefhebbers van rock 'n roll, van popmuziek in het algemeen. In de serie zie je meermaals bekende namen uit de industrie (uitgeraard vertolkt door een acteur of actrice die er op lijkt) in scènes die je niet meeteen zou verwachten. Zo maak je bvb. kennis met Elvis, Gene Clark, Alice Cooper, Robert Plant, David Bowie, The New York Dolls, John Lennon, Bruce Springsteen en Velvet Underground. Leuk voor wie de ‘60’s en ‘70’s nog fris in het geheugen liggen, nietszeggend voor jongeren of andere muzikale analfabeten. Aan de positieve kant zijn er verder de uitstekende vertolkingen van o.a. Cannavale die zich ten volle geeft, de unieke regievondsten en de vlijmscherpe montage die ervoor zorgt dat het geheel als een rollercoaster op je afkomt. Dat maakt het geheel erg onderhoudend, maar net niet goed genoeg om hoog te scoren.

Naast hoofdrolspeler Bobby Cannavale (Blue Jasmine, Boardwalk Empire) zien we ook nog Olivia Wilde als Devon, Ray Romano als Richie’s partner Zak Yankovich, Juno Temple als Jamie Vine, het meisje dat The Nasty Bis ontdekt, Andrew Dice Clay als bullebak en radiogoeroe Buck Rodgers, Birgitte Hjort Sørensen als Ingrid, de vriendin van Devon, die we kennen die uit Borgen en last but not least James Jagger, de zoon van, die de rol vertolkt van Kip Stevens, de zanger van The Nasty Bits.

Koop online bij