Hoewel de HBO-serie Succession omwille van zijn onderwerp niet erg sexy lijkt (een rijke familie die plots in een grote crisis terecht komt), is het een dijk van een serie die meer dan de moeite loont: erg geloofwaardige ‘machiavellistische’ personages, heerlijke dialogen, vlijmscherpe humor en tal van onverwachte wendingen. Genoeg om duimen en vingers bij af te likken.

Het verhaal dat losjes gebaseerd is op het leven van mediamagnaat Rupert Murdoch gaat over het gigantische mediabedrijf Waystar Royco waarvan de tachtigjarige Leroy Roy de oprichter en directeur is. Een bedrijf dat belangen heeft in televisie, radio, kranten, boeken, pretparken enz…

Wanneer Leroy verkeerde beslissingen begint te maken, stellen zijn vier volwassenen kinderen (drie zonen en een dochter) zijn verzwakkende machtspositie op de proef. Kendall, is er vast van overtuigd dat hij weldra de nieuwe baas wordt van het bedrijf, maar wordt door vader Logan (voorlopig) te licht bevonden. Broer Connor wil zo weinig mogelijk met het bedrijf wil te maken hebben terwijl broer Roman, de losbol is die weinig te bieden heeft, maar die zichzelf heel interessant vindt. Zus Siobhan, Shiv voor de vrienden en de meest normale van de familie, is in de politiek gestapt. Neef Greg heeft ook zijn oog laten vallen op het bedrijf. Hij is ervan overtuigd dat je met slijmen een heel eind kan komen. Wanneer vader plots een beroerte krijgt, neemt Kendall de teugels in handen, maar hij brengt er niet veel van terecht. Leroy, bepaald geen gemakkelijke man, wil zo vlug mogelijk herstellen zodat hij de nieuwe koers die Kendall en Roman het bedrijf willen uitsturen, kan dwarsbomen.

Succession werd geschreven door Jess Armstrong, de man achter The Thick Of It en In The Loop, twee Britse producties die als geen ander politiek en humor wisten te verenigen. In Succession maakt Armstrong komaf met clichés als ‘geld maakt gelukkig’ en ‘familie is heilig’. Hij laat ons een wereld zien waarin het niet aangenaam toeven is. Hij laat ons zien wat geld doet met een mens. Te veel geld en macht in handen van één man of één familie is geen goede zaak, voor niemand. De vertolkingen zijn prima en tillen deze praatgrage serie naar een hoger level. Ook de onderhuidse humor is briljant, je zit je voortdurend te verkneukelen bij het zien van deze familiale crisis.

Nu we het tweede seizoen gezien hebben, zijn we er stellig van overtuigd dat Succession een van de beste series is van de laatste jaren. Ook in dit seizoen gaat de strijd voor het directeurschap onverminderd voort. Kendall moet de gevolgen dragen van hetgeen hij uitspookte in Engeland, maar blijft niet bij de pakken zitten en profileert zich meer en meer als de rechterhand van zijn vader, kwestie van het herwinnen van het vertrouwen. Dochter Shiv, het enige familielid met een beetje brains, lijkt op weg naar de top, maar vader Logan houdt vakkundig de boot af. Ook Connor doet een onverwachte greep naar de macht.
Seizoen 2 zit boordevol intriges die zo subtel worden aangebracht dat het haar op je armen er recht van komt. Om dan nog maar te zwijgen over de briljante vertolkingen van o.a. Jeremy Strong (als Kendall) die er een Emmy voor won en Sarah Snook (als Shiv) en de bijna Shakespeariaanse dialogen. Elk aflevering staat als een huis en is beter dan de voorgaande. Logisch dus dat de ontknoping op zijn minst formidabel kan genoemd worden. Had het eerste seizoen nog wat weg van een zwarte komedie, dan is seizoen 2 bloedernstig, maar nog steeds doordrenkt van bijtende humor. Voor ons was dit de beste serie van het afgelopen jaar.  

Koop online bij